کد مطلب:129439 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:118
آیا امام در ذات عرق با عون بن عبدالله بن جعده دیدار کرد؟
بلاذری گوید: «گویند: عون بن عبدالله بن جعفر بن جعده در ذات عرق با حسین (ع) دیدار كرد و نامه پدرش را كه در آن خواستار بازگشت امام (ع) بود، به ایشان تسلیم كرد؛ و خطراتی را كه در پیش راه دارد یادآور شد. ولی امام نپسندید!» [1] .
از این روایت چنین بر می آید كه عون در مكّه بود و رفت تا در ذات عرق به امام (ع) رسید؛ و پدرش در این هنگام در مكّه به سر می برد. گویا راوی به خطا نام عون بن عبدالله بن جعده را به جای نام عون بن عبدالله بن جعفر نوشته است! به این دلایل:
یكم: در تاریخ آمده است كه عون و محمد، پسران عبدالله جعفر بن ابی طالب پس از خروج امام (ع) از مكّه، به وی پیوستند.
دوم: نیز در تاریخ آمده است كه بنی جعدة بن هبیره مخزولی در كوفه زندگی می كردند. آنها از كسانی بودند كه پس از شهادت امام حسن (ع) در خانه سلیمان بن صرد خزاعی اجتماع كردند و طی نامه ای به امام حسین (ع)، ضمن تسلیت گفتن به ایشان، عنوان كردند كه كوفیان نسبت به ایشان حسن نظر دارند و دوستدار آمدن و چشم به راه آن حضرت هستند... [2] .
از همه اینها گذشته، این روایت را تنها بلاذری نقل كرده است و ندیدیم كه مورخ دیگری نیز آن را نقل كرده باشد تا بر كشف رموز و از میان بردن آشفتگی آن به ما كمك كند.
از این روایت چنین بر می آید كه عون در مكّه بود و رفت تا در ذات عرق به امام (ع) رسید؛ و پدرش در این هنگام در مكّه به سر می برد. گویا راوی به خطا نام عون بن عبدالله بن جعده را به جای نام عون بن عبدالله بن جعفر نوشته است! به این دلایل:
یكم: در تاریخ آمده است كه عون و محمد، پسران عبدالله جعفر بن ابی طالب پس از خروج امام (ع) از مكّه، به وی پیوستند.
دوم: نیز در تاریخ آمده است كه بنی جعدة بن هبیره مخزولی در كوفه زندگی می كردند. آنها از كسانی بودند كه پس از شهادت امام حسن (ع) در خانه سلیمان بن صرد خزاعی اجتماع كردند و طی نامه ای به امام حسین (ع)، ضمن تسلیت گفتن به ایشان، عنوان كردند كه كوفیان نسبت به ایشان حسن نظر دارند و دوستدار آمدن و چشم به راه آن حضرت هستند... [2] .
از همه اینها گذشته، این روایت را تنها بلاذری نقل كرده است و ندیدیم كه مورخ دیگری نیز آن را نقل كرده باشد تا بر كشف رموز و از میان بردن آشفتگی آن به ما كمك كند.
[1] أنساب الاشراف، ج 3، ص 377.
[2] ر.ك: انساب الاشراف، ج 3، ص 366.